σπηλαίος

-α, -ο, Ν

αυτός που ζει ή αναπτύσσεται σε σπήλαια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπήλαιο. Το θηλ. σπηλαία μαρτυρείται από το 1890 στον Αλ. Δ. Βάλβη].